Het lukt niet altijd om nieuwe blogs frequent te plaatsen. Het duurt daarom wel eens wat langer. Nu is Fernando even met de kinderen weg en heb ik ruimte om wat wetenswaardigheden te delen.
Onlangs hadden we hier de high dorm (internaat bovenbouw) na de dienst op de koffie. Het was een woonkamer vol gezelligheid. Een Braziliaans echtpaar, met twee eigen kinderen, zorgt voor zeven andere kinderen waarvan de meeste ouders als zendelingen elders werken. De kinderen komen uit Korea, Canada, Brazilië en Amerika. Zes jongens en een meisje. Het is een leuke club bij elkaar.
Rondom Daniel’s derde verjaardag was het druk. Daniel’s eerste verjaardag vierde hij in Mozambique, zijn tweede in Nederland en nu zijn derde in Brazilië. In Daniel’s korte leventje heeft hij al heel wat veranderingen mee gemaakt. Het is fijn om te zien hoe hij zich hier steeds meer begint te settelen en thuis lijkt te gaan voelen. Hij heeft al zo vaak afscheid genomen en daarom was het goed om recent mee te maken dat hij mensen, van wie hij afscheid had genomen, weer terug zag. Dit was onder andere toen zijn opa en oma uit Nederland op bezoek kwamen en toen de leerlingen na de kerstvakantie terug kwamen. Zo leert hij dat afscheid ook tijdelijk kan zijn.
Een maand eerder vierden we Eliana’s eerste verjaardag met alle collega’s (zo’n 40 mensen) die hier op dat moment waren. We zijn God zo dankbaar voor onze lieve doch-ter. Ongelofelijk dat ze een jaar terug nog zo’n klein, hulpeloos mensje was en nu zelf de glijbaan op klautert en ondernemend overal op af stapt. Wanneer ze zelfstandig op pad gaat en ze zo ver is dat ik denk dat ze zich nu wel zal omdraaien om toch bij mama in de buurt te blijven, kijkt ze vragend maar zelfverzekerd om, wenkt met haar armpje en stapt dan vrolijk verder. We gaan denk ik nog wel het een en ander beleven met haar!
Er zijn nog genoeg andere onderwerpen…
De buren die malaria hebben. Voor het eerst in de geschiedenis van de school is hier malaria 🙁
(Dit betekent extra voorzichtig zijn want muskieten zijn hier overvloedig).- De vleermuis in huis. (Zit die er nog of is die inmiddels ‘gevlogen’?)
- De huiskikker die elke nacht op mijn aanrecht zit. De padden die elke nacht in de waterbak van de hond badderen.
- De buidelratten die we hier drie keer ’s nachts in huis hadden. Ze zijn razend snel en behoorlijk agressief, dus de achtervolging was een flinke belevenis (inclusief het aanzetten van de wasmachine omdat we meenden dat het beest daarin gekropen was).
- De slang waar ik bovenop stapte bij het wegbrengen van het vuilnis. Gelukkig was de slang bezig met het eten van een kikker waardoor zijn bek al vol zat en ik daar niet meer bij kon. 🙂
- De lessen die God mij zo geduldig aan het leren is…
Maar ik ga het hier bij laten want Fernando komt alweer met de kinderen thuis voor het eten. Tot een volgende keer weer! 🙂
Hartelijke groeten vanuit Brazilië!
Lieve Tabitha en Fernando & kids,
Wat een leuk verhaal en bijzondere belevenissen van jullie kant! En wat een mooie fotootjes van de kinderen! En jullie uitzicht is wel adembenemend zeg…..er huppelt hier ook weleens een rat door de tuin maar trappen op een slang…nee dat hebben we tot nu toe niet meegemaakt!! Deze week kunnen de eerste lammetjes geboren worden, altijd een spannende tijd of het wel goed gaat allemaal. Ome Joop heeft net een skype-sessie achter de rug met Elisheva. Als ze een wiskunde repetitie heeft wordt de avond van tevoren de stof nog even doorgesproken via skype. Altijd leuk! Geef jij ook nog wiskunde nu? Jullie zullen wel druk zijn met de school en nog vele andere dingen……we bidden jullie zegen en gezondheid toe en sterkte hoor! Veel liefs Ome Joop en tante Corrie
Hallo Tabitha en Fernando,
Wat schrijf je leuk, Tabitha! Eliana ook al weer een jaar! Wat vliegt de tijd. Heel herkenbaar: weinig gelegenheid om even wat voor je zelf te doen. Rens is vorige week 4 geworden, dus ik heb er nu 3 op school. Dat scheelt. Wat een mooie kinderen hebben jullie toch! Met van die leuke krullekoppies, ze lijken wel op elkaar geloof ik he? Knip je hun haar zelf? Lukas doet de jongens af en toe met de tondeuze, met Nina (morgen alweer 9 maanden) moeten we nog even kijken hoe dat gaat.
We wensen jullie alle goeds! Ga met God.
Liefs Lukas en Afke + kinderen.
Lieve Tabitha en Fernando,
Hartelijk bedankt voor je blogs Tabitha, zo blijven we op de hoogte en kunnen we gericht voor jullie bidden.
Griezelig hoor al die beesten, jullie zijn dapper en nu ook nog het gevaar van malaria erbij, we bidden Gods bescherming over jullie en de kinderen.
Wat een leuke kinderen hebben jullie en wat een bijdehandje is Eliana al, zoals je beschrijft dat ze zelf van de glijbaan glijdt!
Hoe oud was ze toen ze ging lopen? Onze Danielle was 10 maanden (maar het is toch goed gekomen met haar hoor 🙂
Het is een heel andere situatie dan destijds in Mozambique he, waar voel(de) je je meer op ‘je plek’?
Voor Fernando zal dat zeker Brazilie zijn en het is zoals wij altijd zeggen: ‘The best place to be is in the centre of God’s will!’
Welke taal spreken jullie met de kinderen?
Groetjes van ons uit Afrika, Gods zegen en bescherming toegewenst.
Veel liefs.
Tom en Tineke >